ببخشید پشت خطی دارم!

چه حالی بهتون دست میده وقتی دارین با یه دوست یا مثلا دختر خاله تون تلفنی صحبت می کنید بعد اون یهویی می گه : " ببخشید پشت خطی دارم بعدا بت زنگ می زنم! " و این بعدا شاید هیچ وقت نیاد آخه یادش رفته یا یه کار مهمتر پیش اومده. حالا اون پشت خطیه کی بوده اصلا مهم نیست. مهم این بوده که توی اون لحظه به شما بی احترامی شده. حرف شما فقط به این دلیل قطع شده که یه نفر دیگه که اصلا نمی دونه اون کیه ، تو انتظار نمونه! اگه نوبتی هم باشه ، شما که زودتر زنگ زدید! از همه بدتر اینکه اصلا منتظر تماس تلفنی کسی نبوده! مثلا اگه از اول می گفت که منتظره یه تماس مهمه ، قابل قبول بود. و معمولا هم کسی بوده که کار خاصی نداشته !! نمی دونم شاید اون لحظه با خودش فکر می کنه از طرف بانکش زنگ زدن که بش بگن یه شمش طلا برنده شده!!!

من یکی که بم خیلی بر می خوره.  خیلی زیاد. چون ممکنه یادم بره واسه چی زنگ زده بودم و چی می خواستم بگم. یا مگه بیکارم که حالا بشینم تا کی طرف زنگ بزنه. این واقعا یه بی احترامیه بزرگه که همه گیر شده . حتی بعضی از بزرگتر ها هم که یعنی الگو های ما هستن ، همین کار رو می کنن. آخه بگو مگه منتظر چی هستین؟ شاید بعدا که اگه تو زنگ زدی دیگه من نبودم باهات صحبت کنم. آخه این چه طرزشه؟

این رفتار ناپسند اطرافیان باعث شده که اولا خودم هیچ وقت این کار رو تکرار نکنم. و اگه کسی باهام اینطوری برخورد کرد همون موقع قاطعانه بهش بگم که دیگه لازم نیست بعدا بم زنگ بزنی چون جواب نمی دم. و اگه گفت : " چرا ؟؟؟؟ " بش بگم :  "چون بهم بی احترامی کردی! " حالا اون طرف هر کی می خواد باشه. به عنوان یه انسان  و کسی که به همه حتی بچه ها هم احترام میذارم انتظار دارم دیگران هم بهم احترام بذارن.

به نظر شما خواسته زیادیه ؟