نمی دونم چرا

بخاطر دوقلوهای عزیزمون مجبور شدیم خونمونو بزرگتر کنیم. همین روزا هم اسباب کشی داریم و می ریم به یه خونه جدید. دغدغه خونه پیدا کردن و خونه رهن دادنمون شده بود استرس روزانه من. می ترسیدم بچه هامون به دنیا بیان و هنوز اتاقشون آماده نباشه. تا اینکه ...

بخاطر دوقلوهای عزیزمون مجبور شدیم خونمونو بزرگتر کنیم. همین روزا هم اسباب کشی داریم و می ریم به یه خونه جدید. دغدغه خونه پیدا کردن و خونه رهن دادنمون شده بود استرس روزانه من. می ترسیدم بچه هامون به دنیا بیان و هنوز اتاقشون آماده نباشه. تا اینکه یه روز یعنی یه شب همسرم اومد خونه و گفت یه خونه عالی پیدا کرده و اونقدر ازش تعریف کرد که نزدیک بود بدون دیدن خونه بهش بگم برو قرارداد رو بنویس. اما از اون جاییکه عالی آقایون شاید در بهترین حالت خوب خانما باشه با این وضعی که نمی تونم راه برم با هر سختی که بود فرداش رفتم خونه رو دیدم. آخه بحث یه سال دو سال زندگیه. البته خونه در حد و اندازه های تعریفایی که ازش شده بود نبود!! ولی خب قابل تحمل بود و توی شرایط اضطراری ما میشه قبول کرد که عالیه.(اینم به خاطر اینکه خیلی دوستت دارم عزیزم) 

اما نکته جالب توجه اینکه خونه در حد افتضاحی کثیفه.خانم خونه داری که فعلا اونجا زندگی می کنه و سه تا بچه با فاصله سنی یک سال داره!! احتمالا از وقتی که تصمیم به جابه جایی گرفته دیگه کار تمیزکاری منزل رو تعطیل کرده و به جاش وقتشو کنار آینه و سالنای زیبایی صرف میکنه. 

با اون همه آرایش و پیرایشش  فکرشم نمی شد کرد که بانوی یه همچین خونه کثیف و چرب و پر از جرم و... باشه. 

مگه ما مسلمون نیستیم؟ مگه پاکیزگی نصف دین و ایمونمون نیست؟ مگه ما ایرانیا ادعای تمیزی و پاکیزگی نداریم؟  

چطوری میشه به این جور خانمای خونه دار گفت کدبانو ؟ واقعا نگران سلامتی خودشون و خانوادشون نمی شن؟  

حالا خدا رو صد هزار مرتبه شکر که صاحب خونه قبول کرده خونه رو رنگ بزنه و کابینتا رو عوض کنه. وگرنه با این شرایط بنده باید دست به دامن خانواده هامون می شدیم که بیان تمیز کاری.